|
Reisverslag van dag tot dag: Tahiti/Moorea (Frans Polynesië)
Dag 252 Auckland-Papeete
Het
vliegtuig heet: Bora Bora. We snappen het niet helemaal, maar het zal
ongetwijfeld goed komen. We zijn al erg vroeg op de luchthaven, maar de vlucht
heeft ook nog een vertraging van een uur. Om 15.00 uur vertrekken we eindelijk.
De vlucht duurt 5 uren. Om 22.00 uur plaatselijke tijd landen we zondag 17 mei op Papeete. We zijn over de tijdsgrens gevlogen. De klok moet 22 uur achteruit. Maar door de tijdgrens te passeren vanaf deze kant, hebben we een extra dag. Het gaat toch al zo snel. Als we de vliegtuigtrap aflopen voelen we de warmte weer als een warme deken om ons heen. Op het vliegveld gaat alles heel snel. Men kijkt niet eens naar de SARS formulieren die we in hebben moeten vullen. Opeens begint het te regenen. We wisselen een paar traveller cheques. Maar verder is hier helemaal niets. Geen info balie, alleen kaart telefoons. Maar de kaarten die je nodig hebt, verkopen ze nu even niet. De luxe passagiers worden allemaal afgehaald. Er blijven een paar backpackers over. We zien twee meiden staan te bellen met de Lonely Planet in de hand. Ze hebben niet veel succes. De hostals zitten vol, of ze hebben geen plaats meer. De ellende is dat men hier alleen Frans spreekt. We vragen de meiden of ze ook voor ons willen bellen. Dat doen ze. Eindelijk hebben ze succes. We worden van het vliegveld afgehaald. Het kost 1000 franks. Maar het is dat, of op het vliegveld slapen. Daar hebben we ook niet zoveel zin in. Als we aankomen, kunnen we voor 1500 CFK buiten slapen, of voor 2500 CFK op een matras op de zolder. We kiezen voor het laatste. Er liggen al 4 mensen te slapen. Dat de dagen op Tahiti een soort aanslag op ons maandbudget zouden worden, wisten we al wel. Van andere reizigers hebben we begrepen dat Tahiti, na Japan, op de tweede plek staat van duurste landen ter wereld. Maar toch waren we nog niet helemaal voorbereid op deze lokale prijzen. Echte stranden zijn er overigens niet (het is een bekende leugen dat toeristenfolders over Tahiti stranden laten zien die alleen voorkomen op andere eilanden in dezelfde archipel), maar daar kwamen we dan ook niet voor. Douchen mag niet meer, het is al te laat. We zijn moe en vallen snel in slaap.
Het
is al weer 17 mei als we wakker worden. Wel maf hoor. Bert maakt me om 7.45 uur
wakker. We willen zo snel mogelijk naar Moorea. Men brengt ons weer voor 100 CFK
naar de ferry. We rijden met twee andere mensen die ook naar Moorea gaan. Zij
hebben een telefoonkaart en willen ook naar Chez Nelson. Zij bellen hier naar
toe en reserveren meteen voor ons een hutje. Dit wordt tot 12.00 uur voor ons
vrij gehouden. We stappen op de ferry om 9.15 uur. Het is alweer lekker warm. We
zitten boven op het dek. De overtocht duurt een uurtje. Als we komen aanvaren
ziet Moorea er erg mooi uit. Diep blauw water palmbomen en mooie lagunes. Het
eiland Moorea heeft een oppervlakte van 132 km², en is een restant van een
vulkaan.
Dan landen we op Moorea.
Het eiland Janneke heeft het een beetje gehad met de basic onderkomens. De camper heeft ons verwend. We zijn nu de schone washokken van Australië en Nieuw-Zeeland weer gewend. We merken dat we toch steeds een beetje meer naar een wat luxere omgeving verlangen. Verderop zien we later de luxe onderkomens die op palen in de Pacific staan. Ze kosten € 369 per nacht, tja dan kunnen we niet een jaar lang reizen. Maar het leuke van ons onderkomen is, dat er een centrale keuken is waar je je eigen potje kunt koken. Zo spreken we heel veel andere reizigers. Het is hier een kruispunt van reizigers die net zoals wij, van Nieuw-Zeeland naar Zuid Amerika gaan en mensen die daar juist vandaan komen. We krijgen dan ook erg veel tips. We gaan boodschappen doen en pinnen. De US dollars die we mee hadden zijn al op. Onze pinpas doet het hier niet. Gelukkig hebben we de Visa kaart nog. Deze doet het wel. Gelukkig kunnen we nu iets te eten kopen. We slaan van alles in. Op de camping staat een vriezer voor gezamenlijk gebruik. We stoppen onze spullen in een plasticzak waar we met grote letters Dijkstra op schrijven. We gaan hierna lekker op het strand liggen. We zijn moe en warm. De zon gaat schitterend onder. We blijven onder een palmboom zitten tot het helemaal donker is.
Ook Paul Gaugain heeft op Tahiti gewoond en heeft hier veel schilderijen gemaakt, maar daar vinden we hier niet veel van terug. Alleen posters van zijn bekendste schilderijen. Het symbool van de Pacific is de kokosnootpalm. Hoewel deze oorspronkelijk uit Zuid-Oost Azië komt, is deze waarschijnlijk door een mix van overwaaien, vogels en de eerste pioniers, hier terecht gekomen. Zonder de kokospalm zouden de kleine eilandjes nooit bewoonbaar zijn geweest. Ze zijn goed voor de voeding en drinken. Van de stam kunnen ze kano´s maken. Ook spreekt men hier vaak over Mana. Dit is de spirituele kracht van de mensen. De mate van Mana die een mens heeft is bepaald door overerving maar ook door de eigen verworvenheid. Een politicus of een politieman kan nooit effectief regeren zonder Mana Dag 254 Moorea We slapen het klokje rond. We worden helemaal uitgerust om 10 uur pas wakker. We hebben toch zeker wat last van de jet-lag. De hanen maken wel veel lawaai in de vroege ochtend, maar daar hebben we de oordoppen voor. Het is vandaag wel erg bewolkt. De zon wil niet doorkomen. Na een uurtje gaat het zelfs een beetje regenen.
Dag 255 Moorea Het was een nacht met harde wind en regen. Als we ´s morgens in de keuken komen heeft bijna niemand goed geslapen. Het is nu wel droog, maar het waait nog stevig. We lopen maar een stukje. Het waait te hard om te fietsen. We kopen een ijsco. Ze zijn al een beetje gesmolten. ´s Avonds zitten we gezellig te kletsen in de keuken. De ijsco´s zijn niet goed gevallen. Het is soms rennen naar de wc. Dag 256 Moorea De zon laat zich weer zien. We gaan vragen of we nog een paar dagen in een andere hut kunnen logeren. Maar dat hoeft niet. De mensen die onze hut hebben gereserveerd vinden het te basic en hebben liever een luxer onderkomen. Als we voor 4 dagen betalen krijgen we zelfs schone lakens mee. Maar als we om stoelen vragen, krijgen we ze niet. Ze horen bij de duurdere hutten. De rest van de dag luieren we wat. We mailen nog even naar Huis. We moeten er even aan wennen dat we nu niet meer voor op de Nederlandse tijd lopen, maar dat het hier later is. Dag 257 Moorea
Dag 258 Moorea De zere billen van gisteren zij een goed excuus om vandaag weer te luieren op het strand. Bert heeft een snorkel kunnen lenen. Hij vindt het koraal niet echt spectaculair, maar heeft wel mooie vissen gezien. Aan het eind van de dag gaan we kaarten kopen voor de jarigen in Nederland. Dag 259 Moorea In de keuken komt de poes altijd op de bank naast ons zitten. Ook komt er regelmatig een moeder kip met kuikens langs om de kruimels op te eten. De kakkerlakken lopen over het aanrecht. We hebben ook een huis gecko. Honden hoor je alleen ´s nachts te keer gaan. Er is hier dus een variatie aan dieren en er is altijd wat te beleven. Dag 260 Moorea Weer een heerlijk relaxte dag. We genieten van de klanken van een Tahitiaans bandje. De zonsondergang is weer schitterend. Dag 261 Moorea Het wordt eentonig. Schitterend weer. Lekker lui lezen. Schitterende zonsondergang. Dag 262 Moorea Er zijn hier echt enorme spinnen. We horen de buurman gillen en hij laat zijn tas vallen. Hij laat het ons zien. Er zit een behoorlijke spin. Zeker 10 cm en helemaal zwart. Geen wonder dat hij schrok. Ook zijn hier enorme kakkerlakken. In de keuken lopen ze gezellig over het aanrecht. De koel/vrieskist ziet er ook niet echt schoon uit. In Nederland zou dit meteen gesloten worden. Vannacht zijn we de hele nacht door blaffende en jankende honden wakker gehouden. Er is een dame loops en de hele mannelijke hond bevolking maakt hier graag gebruik van. De dame jankt er dan over.
Dag 263 Moorea-Tahiti
We verwennen ons zelf met een stokbroodje ham en kaas. Heerlijk. We hebben ook hier problemen met de pinpas. Er wordt aangegeven dat we 3 verkeerde getallen hebben ingetoetst. Dan die van Bert maar eens proberen. Dat gaat ook niet. Dan hebben we nog één kans, de Visa card. Gelukkig doet deze het wel. Papeete is een stad vol winkels, verder is er niet zo veel. We kopen nog een ijsje. Dan nemen we “le truck” terug naar de luchthaven. De chauffeur van de truck probeert nog even of hij ons dubbel kan laten betalen, maar dat gaat niet door. Na 6 uur ´s avonds rijdt dit fenomeen erg onregelmatig. We zijn ruim op tijd weer terug bij de luchthaven. Halen onze rugzakken op. Trekken de schoenen aan en pakken de fleece jacks.
|
We
brengen de camper naar de Britz camperverhuur bij de luchthaven. De kaart die we
hebben gekregen is erg duidelijk, zodat we de vestiging snel vinden. We krijgen
twee dagen huur terug. Dit voor de ellende die we twee dagen hebben gehad. Er is
een gratis shuttle bus naar de luchthaven zelf. Op de luchthaven kopen we
batterijen voor het foto toestel. Dezelfde camera is hier NZ$ 200 goedkoper. Dat
is wel balen, maar als we tot nu gewacht hadden
met kopen, hadden we geen foto´s gehad. Het ticket is wat onduidelijk. Er staat
op: Sold as QF 3343, maar het vluchtnummer is TN 102. We vliegen ook niet met
Qantas maar met Air Tahiti Nui. 
Maar eenmaal aan boord kunnen we van leuke films genieten. Maid in Manhattan en
Die another day.
ziet er groen uit. Er rijdt een speciale grappige bus. Het is een soort
trein-vormige bus met banken langs de zijkant. Het rijdt niet snel. We vragen
de chauffeur of hij bij Chez Nelson in Hauru point wil stoppen. Hier moeten de
mooiste stranden zijn. Dat is nog 30 km verderop. Dat valt ons tegen, we hadden
het eiland kleiner verwacht. We zien palmen en een zee met enorme golven. 
Frans
Polynesië is eigenlijk alléén bekend door het hoofd eiland Tahiti, het is een
Pacific droom eiland volgens velen. De eilanden zijn omgeven door koraalriffen,
hebben palmbomen en mooie blauwe lagunes. Maar ook mooie heupswingende
danseressen en heel veel getatoeëerde mannen. Alle vroege Europese
ontdekkingsreizigers vertelden over de erotische en opwindende Tahitiaanse
danseressen. Dit was dus het eerste dat de missionarissen in de ban deden. Het
ging echter clandestien door en is sinds 1950 weer gelegaliseerd. Ze worden door
gitaren, ukelele en slaginstrumenten begeleid. Ook wordt er bij gezongen. Ook
zijn hier goede duiklocaties, maar daar beginnen wij aan. Wij snorkelen alleen
maar. De andere kant van de bekendheid zijn de exorbitant hoge prijzen. Er komen
hier veel bezoekers, aangetrokken door de luxe en het goede eten, die alleen
maar met een creditcard wapperen. Frans Polynesië bestaat uit vijf
eilandengroepen.
Het
is hier soms een vreemde boel. Bij de bank wil de enige dame die er zit geen
Traveller Cheques wisselen. Er zit een dame die niet overloopt van enthousiasme
voor haar werk. Ze stuurt ons naar de supermarkt waar we misschien wel geld
kunnen halen........ anders moeten we in Cook´s Bay zijn. De pinautomaat is ook
leeg en mevrouw heeft niet veel zin om hem bij te vullen. Ze wil beweren dat we
ons credit al hebben verbruikt van de Visa kaart. Nadat er meer mensen komen die
geld nodig hebben (wat hier niet verwonderlijk is) is ze bereid om van de stoel
te komen om wat geld in de pinautomaat te stoppen. De jongen die voor ons is
veegt de toetsen na gebruik helemaal schoon, een les om te onthouden!! We
verbazen ons er over dat iedereen zo sikkeneurig is hier. Zou het komen omdat we
geen Frans spreken? Maar ´s avonds in de keuken klaagt iedereen hierover, zelfs
de Fransen.
We
gaan op stap om een scootertje te huren. Maar er zijn 4 Amerikanen zijn ons
voor. We gaan nu ergens anders maar fietsen huren. Er is maar één weg die rond
het hele eiland gaat. We fietsen langs Cook´s Bay. Hier liggen grote boten in de
baai. We nemen de afslag naar Belvedère, dit is een uitkijkpunt. De weg gaat
stijl omhoog en ligt vol stenen. We gaan op het laatst maar lopen. We kijken uit
over een dal. De bomen hebben allemaal verschillende kleuren groen. We lopen
door ananasplantages. Er staan planten in alle stadia van rijpheid. Het ruikt er
naar de ananaspudding die we vroeger op zondag kregen. We gaan via de asfaltweg
weer terug. Er staan hier erg mooie bloemen langs de weg. Bij de agrarische
school stoppen we. Hier verkopen ze heerlijke jams. Maar het ijs dat ze verkopen
kunnen we echt niet weerstaan. Ondanks de slechte ervaring van eergister. De
terugweg levert ook weer een paar zere fietsbillen op.
We
hebben een afspraak met een Duits stel, Gunther en Katja (namen om te
onthouden, waarom? zie het verslag van ons verblijf op een piep klein eilandje
in Mexico). We huren een kajak voor de hele dag. Zij gaan ´s morgens en wij
´s middags kajakken. Het is een hele klus. Volgens ons is de boot niet helemaal
of zelfs helemaal niet stabiel. Er staat een sterke stroom. Het valt ons vies
tegen. Als wij links willen gaat de kajak rechts. Maar uiteindelijk komen we
waar we willen zijn. We zijn naar twee kleine privé eilandjes gegaan. Bert gaat
hier in de lagoon snorkelen. Hij houdt wel zijn hoedje op. We zien sting rays.
We hebben nog een beetje stokbrood over. Bert strooit het op het water. De
vissen komen er op af. We varen naar het midden van de lagoon. Bert probeert de
vissen uit zijn hand laten eten. Het lukt ook nog. Als we weer naar de kant
terug gaan, gaat Bert even in het water zitten. Er schiet opeens een soort slang
uit zijn holletje onder water. Ik waarschuw hem snel. Bert ziet het eerst niet,
maar schrikt ook als hij het beest ziet. Even verder op maakt een man een vispan
schoon. Daar komen nog meer slangen op af. Het blijken enorme morenes te zijn.
Ze schieten uit hun holletjes en proberen elkaar de vis af te snoepen.
We
staan vroeg op. De bus vertrekt om 9.15 uur. Dit keer is het een gewone bus. Hij
rijdt met een rustig gangetje naar de haven van Vaiare. Het is hier helemaal
niet druk. We varen dit keer met een catamaran. Deze boot gaat veel sneller. Het
duurt nu maar een half uurtje. In Papeete is het even zoeken naar de bus die
naar de luchthaven gaat. We willen onze zware rugzakken eerst even kwijt. dan
weer terug naar de stad. We gaan naar het kantoor van Lan Chile om de
terugvlucht te bevestigen. Hier treffen we een Tahitiaanse die in Enschede heeft
gewoond. Ook tijdens